De diabetische voet

Over de hele wereld neemt het aantal diabetes patiënt met grote sprongen toe. Diabetici (suikerpatienten) lopen het risico dat de doorbloeding verslechtert en het gevoel vermindert. Ook kan door deze complicaties de voetstand ernstig veranderen waardoor drukplekken ontstaan. Bij drukplekken zien we roodheid, eeltvorming of eeltpitten. Op plaatsen van verhoogde druk loopt men eerder kans op huiddefecten.

In geval van wondjes, die soms niet gevoeld worden, is het belangrijk dat de ze snel behandeld worden zodat er geen infecties optreden die in een later stadium weer tot amputaties kunnen leiden.

Het gaat hier om een risico dat een suikerpatiënt loopt. In welke mate dat is moet bepaald worden door de podotherapeut. Deze patiënten worden dan door de huisarts verwezen voor een voetcontrole bij de podotherapeut.

Preventieve zorg

Met behulp van deze screening wordt de voet ingedeeld volgens een schema; de zogenaamde SIMM’s classificatie. De risico’s worden bij de podotherapeut tijdens een voetonderzoek geïnventariseerd. Aan de SIMM’s classificatie en de risicoanalyse is een zorgprofiel gekoppeld waarmee de podotherapeut het aantal medisch noodzakelijke behandelingen kan bepalen voor de pedicure.

De pedicure behandelt het eelt op drukplekken en eventueel aanwezige afwijkende nagels die een risico vormen. Drukplekken kunnen leiden tot huidbeschadigingen. Daarom zal de podotherapeut altijd eerst actie ondernemen om deze drukplekken te voorkomen of te ontlasten. Daarbij kan gedacht worden aan drukverdelende inlegzolen, op maat gemaakte teenortheses en nagelbeugels. Ook als er behoefte lijkt aan meer pedicurebehandelingen omdat de drukplekken verergeren, zal de podotherapeut eerst de oorzaak aanpakken.